© Copyright lotushart.nl 2021 | Lotushart ∞ Chantal Ruygrok | Website created by: Jay Raghoebir
Op 23-jarige leeftijd solliciteerde ik op een advertentie uit het Parool voor de functie bardame in het gerenommeerde café “De Nieuwe Lelie.” Fobian Taams, de charismatische eigenaar nam mij aan en deze ontmoeting groeide uit tot een prachtige zielsvriendschap. Na jaren antikraak te hebben gewoond, kreeg ik mijn eigen etage in het prachtige Amsterdam-Zuid. De etage was onderdeel van het pand van Fobian, waar hij als eigenaar ook zelf woonde. We deelden lief en leed met elkaar. Hier kwam ik tot rust en gaf het mij de bedding om aan mijn fundament te gaan bouwen. Ik heb daar veel momenten van innerlijk geluk en innerlijke vrijheid mogen ervaren, maar juist toen werd ik mij meer bewust van de trauma’s in mij en het weggestopte verdriet. Iets wat ik als een loodzware steen begon te ervaren. Het werk gaf mij ook niet meer het plezier en het vrijheidsgevoel wat het mij daarvoor bracht. De tijd was aangebroken om verder te gaan. Ik wilde mijn horizon verbreden. Dit gaf genoeg voldoening om het leed te koesteren, want vrijheid was en is mijn hoogste goed.
Ik ging terug naar school, volgde een volledige mbo beroeps-begeleidende-leerwegopleiding, waarbij ik in de jeugdhulpverlening ging werken, met als doelgroep: “alleenstaande minderjarige asielzoekers.”
Hoe toepasselijk wil je het hebben.
Deze jonge kinderen waren getraumatiseerd en hadden vele onthechtingsprocessen doorgemaakt. Zij konden hun fundament door de langdurende verblijfsprocedure nog lang niet bouwen. Om dit leed van zo dichtbij te aanschouwen, ontsluierde zich mijn eigen wond. Het trauma schreeuwde om gezien en gehoord te worden, waarop ik besloot in spirituele therapie te gaan. De opleiding Pedagogiek volgde daarop en ook hier werd ik geholpen om terug te kijken en te reflecteren op mijn eigen jeugd. Van donker naar licht en van licht naar donker, het is een oneindige beweging die we ten diepste mogen omarmen, want achter het veld van zelfliefde en acceptatie ligt voor een ieder de schoonheid klaar. Het proces zal zich keer op keer blijven herhalen, steeds op diepere lagen van bewustzijn, zo zuiveren we alle leed naar geluk, van modder naar lotus. Wat ons steeds dichter naar de ziel zal brengen. Onze ziel is een vonk van joy en komt op aarde om te manifesteren.
Na velen jaren met liefde en toewijding in de jeugdhulpverlening gewerkt te hebben, werd het tijd voor een volgende stap. Ik werd door een oud docent gevraagd, om als instructeur voor een uitvalvoorziening met kansarme jongeren te komen werken, waar onderwijs en hulpverlening samen kwamen. Samen met de betrokken collega’s hebben we ons hard gemaakt voor deze jongeren en meegebouwd aan een zorgstructuur binnen het onderwijs. Ik begreep deze jongeren als geen ander, omdat ik dezelfde weg had bewandeld.
Ik wist dat deze jongeren te redden waren met de juiste zorg, sturing en liefde. Mijn kennis, wijsheid en compassie bracht ik naar hen, met mooie resultaten, echter ging ik te hard. Ik raakte in een burn-out en verloor mijzelf, omdat mijn eigen leed gezien en gevoeld wilde worden. Het leed nam mij over, maar vocht er niet tegen. Ik werkte aan mijn scriptie en studeerde kort daarna af.
In de tussentijd onderging ik regressie/reïncarnatie therapie bij Maeike Piebenga. Zij gaf mij de bedding om het mogelijk te maken om dieper in mijzelf te durven afdalen. Zij en de therapie hebben mij zoveel inzichten en heling aangereikt, dit was het moment dat ik innerlijk wist dat dit mijn werk in de toekomst zou gaan worden.
Na het herstel heb ik mijn mbo onderwijsbevoegdheid behaald en nog vele jaren als (coachend) mbo-docent, counselor en de jaren erna onder andere als maatschappelijk deskundige in het primair speciaal onderwijs gewerkt.
In de jaren ertussen ontmoette ik mijn huidige partner Luuk, wat na vijf jaar werd bezegeld met onze prachtige zoon, Noah. De bevalling was voor mij en Noah zwaar. Hij werd na zijn geboorte meteen naar de neonatologie gebracht. Een nachtmerrie was het, waarin al mijn angsten over verlies en rouw weer werden aangeraakt. Mijn fundament en vertrouwen waren in een klap weggekaapt. Ik verloor in één week al mijn zwangerschap-kilo’s, het kostte zoveel energie en het deed zo’n pijn.
In het nazorg-traject van het ziekenhuis werd ik gekoppeld aan een gezondheidspsycholoog. Het praten erover hielp mij niet, ondanks de klik met de psychologe. Ik ging ratelen en sloeg als een grammofoonplaat geregeld over. Deze schokkende gebeurtenis raakte opnieuw alle leed in mij aan en door de hormoonexplosie verkeerde ik in een racende achtbaan.
De lieve woorden van de psychologe waren, nadat ik zei dat ik iets anders nodig had: “Chantal, jij kunt heel goed voor jezelf zorgen en voelen en bewoorden wat goed voor je is.” Ze zag door de pijn de kracht in mij.
Noah bracht ons zoveel liefde, maar de angst om hem te verliezen was groot.
De liefde van mijn gezin gaf mij veel steun en mijn toegewijde partner hield mij staande. Ik kreeg de ruimte om noodgedwongen weer aan mijzelf te werken en naar binnen te gaan om mijn wonden te helen.
Mijn gezin is mijn alles, het zijn de spiegels van mijn hart.
Eind 2017 begin 2018 maakten wij als gezin een schitterende wereldreis en bij thuiskomst kort daarna overleed mijn zielenmaatje Fobian. Ik was werkelijk verscheurd van verdriet. Het verdriet bracht mij weer naar het donkere moeraswater, waar ik niet wilde zijn. Ik moest het aanvaarden, Fobian was op doorreis. Hij is een prachtige gids voor mij geworden en onze band is sterk en onverwoestbaar.
Na deze intense verdrietige periode was ik weer in volle kracht gekomen en was dankbaar voor alle mooie jaren met hem.
Ik was klaar om mijn lang gekoesterde droom te gaan neerzetten, maar het jaar 2019 veranderde in een regelrechte hel, waar ik niet op voorbereid was. Na eerst mijn tante begraven te hebben overleed mijn prachtbroer Remco Ruygrok op 49-jarige leeftijd. Dit was een ramp van groot formaat, een crash, een amputatie op zielsniveau. Het verdriet van eenieder te zien was werkelijk te verscheurend.
Mijn lieve broer bleek dan wel geen lichaam meer te hebben, maar de kracht van zijn stem en ziel is groot. Zo dankbaar, hoe hij zijn hemelreis aan mij toont en hoe hij in volle liefde aanwezig is. De scheidslijn tussen hemel en aarde is nog nooit zo dun geweest.
Zo hoorde ik de boodschap dat ik zwanger was en dat bleek. We waren blij maar een groter contrast was er niet. Verdriet en geluk zijn niet tegengesteld aan elkaar, maar ondoorgrondelijk aan elkaar verweven. Op de verjaardag van onze zoon kreeg ik een miskraam.
Het contact met mijn broer geeft mij kracht en brengt nieuw bewustzijn. Ook de miskraam is een innerlijk groeiproces geweest, waarbij ons ongeboren kindje onderdeel van het Vederlicht is.
Zo zijn mijn diepste wonden mijn krachtbronnen geworden. De getoonde moed heeft mij van het donker naar het licht laten groeien. Mijn hartzeer heeft ruimte gekregen voor nieuw bewustzijn, te weten dat de modder mijn voedingskracht is geweest om nu wezenlijk geluk te mogen ervaren. Ik weet dat het leven op aarde een tijdelijkheid is, die ik ten volle wil benutten en wil inzetten om mijn hartewensen te manifesteren.
Mijn praktijk is daar een groot onderdeel van en heeft de afgelopen jaren achter de schermen vorming gekregen. Ik volgde de geaccrediteerde opleidingen die dicht bij mijn hart lagen en deze kennis, in combinatie met mijn brede levenservaring, wijsheid en paranormale vermogens, vormt een stabiele en betrouwbare basis om jou van dienst te kunnen zijn. Mijn ontmoeting met psycholoog, Annemarie Noordzij bracht mij uiteindelijk waar ik nu ben. Zij bood haar praktijk te huur aan, om zo mijn hartewens bloei te kunnen geven.
Ik ben en voel me dankbaar.
“De lotusbloem symboliseert de kracht van de psychologische weerstand, dat is het vermogen om tegenslag te veranderen in mogelijkheid.”
Suzanne C. Kobasa psychologe aan de universiteit van Chicago
© Copyright lotushart.nl 2021 | Lotushart ∞ Chantal Ruygrok | Website created by: Jay Raghoebir